Nauka sztuki odpuszczania jest sposobem na życie bez żalu i jednocześnie ciągły rozwój. Nie oznacza to, że nie uznajemy prób i udręk naszej własnej rzeczywistości. Wręcz przeciwnie. Oznacza refleksję nad nimi w sposób, który pomaga nam przetrawić to, co się wydarzyło, wyciągnąć lekcje życia, a następnie pozostawić je za sobą.
Ryzyko jest konieczne, jeśli mamy nadzieję przekroczyć własne granice i odkryć, co życie ma do zaoferowania poza codziennością. Mądrość bierze się z doświadczenia, a uwzględnienie naszej przeszłości pomaga nam podejmować skalkulowane ryzyko.
Sztuka odpuszczania zamienia strach w intencję.
Niepowodzenie oznacza, że próbowałeś. Chociaż porażka może czasami mieć ogromny wpływ na naszą pewność siebie, bezpieczeństwo, a nawet nasze finanse, nie oznacza to, że porażka jest koniecznie złą rzeczą. Nasze porażki są tam, gdzie leżą nasze lekcje życia. Jeśli zastanowimy się, co poszło nie tak, jest mniej prawdopodobne, że powtórzymy ten sam schemat. Jeśli to zrobimy lub sytuacja wymyka się spod naszej kontroli i musimy, jesteśmy lepiej przygotowani do poradzenia sobie z wynikiem.
Odpuszczenie wymaga, abyśmy byli uważni na teraźniejszość; cieszyć się każdym dniem i każdą chwilą, jak to się dzieje, wyciszając hałas w naszych umysłach na tyle długo, aby otworzyć naszą intuicję. Polega o wszystko na zaufaniu — zaufaniu własnym decyzjom i instynktom w kwestii tego, co jest dla Ciebie najlepsze
Najtrudniejszą rzeczą do zrobienia jest oddanie kontroli w życiu. Wszyscy chcemy mocno trzymać wodze naszego życia i móc kierować naszym przeznaczeniem w pożądanym kierunku. Lubimy myśleć, że to my decydujemy o tym, co się z nami dzieje i że wynik naszych życiowych wyzwań jest wyłącznie naszą odpowiedzialnością. Odpuszczenie sprawia wrażenie utraty kontroli, ale tak nie jest. W rzeczywistości zakłada całkowitą kontrolę nie nad tym, co się z nami dzieje, ale nad tym, jak to przetrwamy. I to jest klucz do szczęśliwego i zdrowego życia.
Oto kilka sposobów, które pomogą Ci opanować sztukę odpuszczania:
1. Oddaj hołd
Możemy to zrobić na wiele różnych sposobów, w zależności od Twoich osobistych preferencji. Możesz zapisać swoje przemyślenia i odczucia w dzienniku. Jeśli próbujesz odpuścić osobę (po rozpadzie lub odejściu), możesz napisać do niej list, w którym dzielisz się wszystkimi rzeczami, które cenisz w związku, a następnie możesz go wysłać lub zachować dla siebie.
2. Płacz, kiedy musisz.
Twoje ciało i dusza wiedzą, kiedy muszą się smucić… ufaj, że pojawi się, kiedy zajdzie taka potrzeba.
3. Skoncentruj się na tym, czego potrzebujesz, a nie na tym, co inni myślą „potrzebujesz”.
Nie słuchaj tego, co inni „myślą, że potrzebujesz”, ale słuchaj tego, co WIESZ, że potrzebujesz.
4. Skoncentruj się na tym, co zyskujesz.
Zadaj sobie pytanie: Co mogę wiedzieć o tworzeniu dla siebie w związkach lub karierze? Gdzie mogę się przenieść? Co mogę zrobić?
5. Zdystansuj się.
Według psychologa klinicznego, dr Ramani Durvasuli, to nie jest taki zły pomysł. „Tworzenie fizycznego lub psychicznego dystansu między nami a osobą lub sytuacją może pomóc odpuścić z prostego powodu, że nie musimy o tym myśleć, przetwarzać ani nie przypominać nam o tym tak często” – wyjaśnia.
6. Wykonuj swoją pracę.
Skupienie się na sobie jest ważne. Musisz zająć się swoim bólem. Kiedy myślisz o osobie, która sprawiła ci ból, wróć do teraźniejszości. Następnie skup się na czymś, za co jesteś wdzięczn_.
7. Ćwicz uważność.
Im bardziej możemy skupić się na chwili obecnej, mówi Lisa Olivera, licencjonowana terapeutka małżeńska i rodzinna, tym mniejszy wpływ ma na nas nasza przeszłość lub przyszłość.
8. Bądź dla siebie delikatna/y.
Źródła: